Dag 10,
24-Juli-2004. 5de hotel: Hotel Diego de Mazariegos.
We zijn het Chiapas district
binnen gereden en bezoeken het centrum van San Cristóbal de las Casas. De
stad is in 1528 gesticht.
San Cristóbal ligt 2300 meter boven de zeespiegel. De stad doet gezellig en
koloniaal aan. Het kan 's avonds behoorlijk afkoelen.
Hier rechts de
Catedral in MAYA-kleuren.
De Zócalo, waar het goed toeven
is.
De binnen plaats van ons hotel.
We vonden dit het mooiste hotel van de hele reis.
Mooi, degelijk, koloniaal en sfeervol ingericht.
Het binnenplein van ons hotel,
vanaf het dak bekeken.
Vandaag staan twee indianen dorpjes op het programma. 9.30 vertrek naar
eerste dorpje,San Juan Chamula.
Het dorpje heeft 1 afgebrande kerk uit 1600 en een nieuwe kerk uit 18de
eeuw. De vrouwen dragen ruwe omslagen van zwarte wol, een brede ceintuur en
blauwe of witte blouse met korte mouwen en oplegsel. De mannen dragen een witte
katoenen broek, hemd en wollen jas. Chamula is een
spiritueel en gesloten dorp. Alle moderne invloeden worden geweerd en iedereen
krijgt er een huis en te eten. De vrouwen houden zich de hele dag bezig met het
weven van de klederdracht en de mannen met het vermaken van de goden. Dit doen
ze door uitbundige rituelen met muziek, vuurwerk en een hoop geschreeuw. De hele
dag door drinken ze coca cola en laten ze boeren. Om hun lichaam te zuiveren van
kwade geesten.). Zo mogelijk drinken ze nog meer alcohol. Om de rituelen
uitbundiger en dus amusanter voor de goden te maken. Ook wordt alcohol gedronken
om het biechten wat te vergemakkelijken. Het dorp heeft een spirituele leider
die elk jaar opnieuw gekozen wordt. Je moet van goeden huize komen om spiritueel
leider te worden, en vooral geld hebben, om het hele dorp van alcohol, eten,
onderdak en van vooral veel rituelen te kunnen voorzien. Sinds de komst van de Spanjaarden in de 16e eeuw
heeft er een bizarre mengeling van het katholicisme en traditionele
Maya godsdiensten plaatsgevonden. Zo aanbidden ze niet Jezus maar Johannes de
Doper terwijl de zwarte Madonna hun beschermvrouw is. En in Chamula wordt niet
getrouwd maar weer wel gedoopt.
Het kerkhof van Chamula.
Op de achtergrond zien we de afgebrande kerk uit de 16de eeuw.
Indianen
geloven dat je hun ziel afpakt als je hen fotografeert. Maar dat geldt niet
voor alle indianen. Dit gezin maakte er geen probleem van.
Sterker nog, ze boden het zelfs aan om voor een paar pesos gefotografeerd te
worden!
Deze 2
spinsters vonden het ook geen probleem om gefotografeerd te worden. Ze keek
echter niet in de camera!!!
Spinster
De zeer kleurrijke markt van Chamula met op de achtergrond
de indiaanse kerk.
Nummerbord uit
distrito Chiapas.
Deze kerk is iets
speciaals. Er mag zowiezoal niet gefilmd of gefotografeerd worden.
Dus we gaan stilletjes en behoedzaam de kerk
binnen. Achter de kleine kerkdeur blijkt een vreemde donkere wereld schuil
te gaan, de kerkvloer is bezaaid met een tapijt van dennennaalden en de
scherpe geur van Copal wierrook en hars vult de kerk. Er klinkt gejammer en
gehuil en prevelend gebed. Het hoge houten plafond is gitzwart door de walm
van honderden kaarsen die op de vloer en op tafels branden. Tegen de muren
zie we tientallen grote beelden van rooms-katholieke heiligen die hier als
goden vereerd worden. Er worden ceremoniën uitgevoerd. We hebben er
een gevolgd. Een gezin, vader moeder en kinderen
<----- lees verder.
Men bidt en prevelt teksten. De moeder houdt een kip vast.
Waarom bidt men? Wel stel ze hebben een ziek kind, dan zullen ze door het
bidden de ziekte van het kind overdragen naar de kip. De kip wordt
vervolgens gedood door de vrouw. Dit gebeurt discreet. Een beetje de nek
dichtknijpen. Dus als de kip dood is, is de ziekte ook dood/weg. Vervolgens
wordt de kip begraven op de heilige berg, waar niemand van buiten mag komen.
Na de ceremonie wordt alles weer opgeruimd en kan iemand anders weer verder
gaan.
We rijden naar het
2de dorpje, San Lorenzo Zinacantán, een ander typisch Chiapas dorpje
dat ook weer een eigenzinnige geloofscultuur kent. Het is hier opvallend
veel rustiger, het dorp is ook zichtbaar rijker en schoner dan Chamula.
In het vorige dorp, daar waren nogal wat toeristen, hier helemaal
niets. Klederdracht is hier weer heel anders, meer kleurrijker. We bezoeken
de witte kerk. Eenvoudig, maar het altaar is kleurrijk. Met flikkerende
lampjes. .
We gaan naar een huis waar een vrouw tortilla’s bakt op een grote plaat.
Vervolgens vult ze die met kaas en heb je een quesadilla. Daarnaast kunnen
we ook onze eigen tortilla samenstellen, o.a. met groente, saus, kip, tomaat
kruiden chili bonen.
Anita maakt me op als “getuige”..
Anita (20) is een meisje uit Chamula. Ze is intelligent, en spreekt
accentloos woorden Nederlands. Ze gaat regelmatig naar San Cristóbal gaat om
spulletjes te verkopen.
Ze wil graag verder, maar ze zal de kans niet krijgen. Met haar afkomst zal
ze nooit een goede baan kunnen krijgen.
Zo werkt dat hier in Mexico.
Tot nu toe
betreft het een viertal vakanties: Suriname,
Egypte, Peru, Bolivia en Mexico. Verder een kort
fotoverslag van de zonsverduistering in 1999 te
noord-frankrijk in de buurt van het plaatsje
Spincourt. Er is een mogelijkheid om mijn
gastenboek te tekenen. Deze homepage is
ontworpen door Sander van Kuppevelt (sandervk).